Nog even lezen...

Hallo allemaal,

Tsjonge...de tijd vliegt hier voorbij.
Het is ondertussen alweer ruim een week geleden dat we voor de tweede keer op het Noordereiland aankwamen. En wat is het hier toch prachtig, als we emigreren wordt het sowieso dit eiland!!

Het begin begon niet zo heel fijn...eigenlijk de laatste dag op het Zuidereiland viel een beetje tegen. We wilden graag mee op een tocht naar de walvissen maar helaas alles was volgeboekt grrr.
De overtocht was ook naar...storm op zee en dat vijf uur lang, onderweg was er echt niets te zien. We hadden uitgezien naar deze tocht door de Marlborough Sounds die als prachtig te boek staat maar helaas wat we constant zagen was een grijze sluier, veel water en vooral het veelvuldig deinen op de golven.

Maar de stad Wellington was super!! Wat een geweldige city, we aten er heerlijk in een hippietent en verbleven twee nachten in een klein boutique hotelletje. Wandelend brachten we hier de tijd door, we drentelden uren door het het Te Papa museum (het nationale museum van N-Z) zelfs Dien vond het geweldig en was er niet weg te slaan! Het museum heeft de grootste reuzeninktvis ter wereld opgeslagen. Dat beest weegt 500kg en is 10m lang en leeft op sterk water...
En ja, toen op zoek naar ons nieuw vervoermiddel, een groen VW busje stond op ons te wachten, dat was even schrikken want deze verkeerde in een heel andere staat dan het geliefde gele busje. Na een aantal uren toeren op weg naar Napier stond er een echte wagen op ons te wachten met veel meer power en snelheid haha wel een ouwe bak maar zoooo snel.
Napier was ook geweldig om te verblijven, dit is na de aardbeving van 1931 gedeeltelijk in art deco stijl heropgebouwd. Dus prachtige gebouwen en oude auto's rijden hier rond.

Vandaar naar Tongariro Nationaal Park...ook weer zo'n natuurwonder, 3 actieve vulkanen op een rij, waar ook veel opnames van de Lord of the Rings zijn opgenomen. We wilden daar de Alpine Crossing wandeling ondernemen maar door de laatste uitbarsting in november 2012 was dat niet mogelijk ivm mogelijk gevaar. Buiten de 3km zonegrens konden we een alternatieve route lopen.
Door naar Rotorua en White Island en dat...dat was misschien wel het mooiste natuurverschijnsel tijdens deze vakantie.
Omdat we niet bij de ander vulkanen konden komen hebben we een excursie geboekt naar dit bijzondere eiland. De enige actieve vulkaan 'op' het water wat enkel te betreden is met een gasmasker en een helm (misschien wat overdreven) maar er doen zich regelmatig aardschokken en erupties voor. Pas een uur voor tijd hoorden we of we het eiland mochten bezoeken ivm de activiteit die constant wordt gemeten. Hoe dan ook, de tocht ging door...het was ontzettend awesome of cool zoals alle N-Z hier alle bijzonderheden noemen. Je wordt er stil van...dat zegt genoeg toch??

Nu alweer een aantal dagen in het mooie, zonnige en glooiende Coromandel!!

Tot gauw, eind deze week op Hollandse bodem, we zien er weer naar uit.

'vakantie' tijdens vakantie

We zijn weer in Christchurch, daar waar we zijn begonnen op het Zuidereiland.

Het is heet hier, rond de 30 graden en dat blijkt bijzonder te zijn voor Nieuw-Zeelandse begrippen maar gelukkig is het goed te verdragen omdat de wind, die altijd waait, het heel lekker maakt.
Na het bezoek aan de gletsjer zijn we vertrokken richting het Abel Tasman park, tsjonge wat een juweeltje is dat prachtige Nationaal Park!!
Voordat we er waren moesten we een heel aantal kilometers (deels door de stortregens) afleggen. Het heeft zo hard geregend dat veel mensen niet door konden rijden omdat bomen het begaven en puin van rotsen de weg verhinderde. Een stel die we bij de gletsjers hadden ontmoet en later op het strand (in Abel Tasman) tegen kwamen ( das ook zo lekker hier, beetje zwemmen en lezen en zwemmen en lezen) vertelden ons dat ze twee dagen langer hadden moeten reizen omdat een brug het had begeven, die was gewoon weggespoeld. Bij navraag bleek dat ze een halve dag na ons waren vertrokken....ai ai dat was heel veel mazzel hebben!!

Wat ook nog zo typisch is, is dat er op de campings bakken staan om afval van je maaltijd aan de varkens te deponeren, recyclen kunnen ze hier wel. Ook de campings zijn anders dan we gewend zijn (lees Europese) er liggen theedoeken, afwasborstels en zelfs pannen en ingrediënten om te koken. Dit is niet het geval op de DOC (natuur) campings haha daar heb je enkel koud water voor een douche en soms echt helemaal niks!

Eenmaal in het Abel Tasman park hebben we 'vakantie' genomen door vier dagen niks te doen. Nou ja niks doen...i.i.g. ritjes met de camper. Wel een bezoekje gebracht aan het stadje Nelson en vooral kilometers en kilometers wandelen totdat de blaren op je tenen staan. Maar dat was het zeker wel waard. Ook de blaren op je handen maakt veel goed als je al zeekajakkend door het water glijdt, na een aantal uur peddelen lijkt het net alsof je armen van lood zijn. Ze willen gewoon niet meer bewegen...bij Bas wel maar ja dat is hetzelfde als we gaan mountainbiken. Bij mij ligt m'n tong op m'n tenen na 3uur bikkelen, maar hij...hij roept enkel dat ik vooral niet moet opgeven en gewoon moet blijven trappen.

Goed, vanaf daar hebben we onderweg nog wat stadjes bekeken en een middag wijnboerderijen bezocht...ik 'moest' rijden zodat Bas kon proeven en dat was maar goed...hij was heeeel vrolijk;)

Morgenvroeg leveren we de camper in en varen dan met de ferry naar Wellington op het Noordereiland om onze laatste 14 dagen door te brengen. We zijn erg benieuwd welk voertuig er dan voor ons klaar staat. De eigenaar van de classiccamper, je weet wel van dat hele leuke gele busje, vertelde met een knipoog naar Bas dat hij nog wel een wagentje had staan die nog terug moest naar Auckland. We zijn zeeeer benieuwd!!

Fjorden, meren, gletsjers en ja ook hier...regen

Nieuwjaarsmorgen bij jullie, hier alweer laat in de avond.
Lieve allemaal, voor 2013 een heel liefdevol en gezond nieuwjaar toegewenst!!

Oud&Nieuw was hier al net zo vreemd als de Kerstdagen. We zaten aan de rand van een gletsjer met alle nationaliteiten maar toch ook met heel wat landgenoten.
Om 12u gingen er wat sirenes af, hoorden we hier en daar wat knallen en dat was het!!

Maar goed, we waren gebleven bij de tocht naar de Milfourd Sound. Daar waar je de fjorden en steile rotsen je een heel klein mensje maken. Vanuit TeAnau reden we in de vroege ochtend op weg naar het vertrekpunt voor een tocht door de Sounds. Alleen de tocht er naar toe was indrukwekkend (zie de foto's met de kleurige lupine). We ontmoeten zeeberen en genieten vooral van de uitzichten en de zon! Het is lastig te verwoorden hoeveel indruk dit op je maakt.
Later op de dag komen we aan in Frankton een klein dorpje net voor de drukke stad Queenstown. Ook daar is het heerlijk toeven, het is warm en misschien juist daarom krijgen we wel het mooiste plekje op de camping. Pal aan het water en wederom met een heerlijk uitzicht. Een wijntje en een biertje en de dag sluiten we zo mooi af.
Dan doen we een dagje niks, lees: slenteren, ijsjes eten, beetje zonnen...gewoon vakantie vieren!

Maar de dag er na is een ander verhaal, vroeg uit bed want we gaan raften en mountainbiken.
Dat raften begint leuk en rustig, tot we in kolkende stroomversnellingen terecht komen en van watervallen naar beneden denderen en dan maar hopen dat we niet uit het bootje vallen. Met zes man peddelen we 16 km over de woeste en soms rustige rivier. Het slot van de tocht eindigt in een donkere tunnel en een val van vele meters.
Na een uur zitten we op de mountainbike voor een tocht van bijna 40 km, nou dat is toch echt heel anders dan door de Zeeuwse polders fietsen haha. Bas is helemaal in zn sas en fietst alsof de bergen heuvels zijn. Tsjonge, dat wordt spierpijn maar de voldoening is het wel waard.

Dan weer een dagje op t gemakje, we rijden naar de gletsjers. We komen aan in Franz Josef en vinden daar een geweldig onderkomen in het regenwoud. We boeken een tocht voor de volgende dag om te gaan wandelen op de gletsjer, maar de vraag is of het door gaat omdat er slecht weer op komst is. De hele avond en nacht regent het, afdrogen na de douche heeft weinig zin want voor we bij de camper zijn, zijn we weer drijfnat. Het regent en het regent maar. Ook de dag die volgt is nat en koud maar de gletsertocht gaat door. We stijgen en klimmen met stijgijzers en een pikhouweel om hoger op te komen. Een gletsjer tijdens de wintersport oogt voor ons heel wat mooier maar de tocht heeft wel wat...

Nu zitten we in Cape Foulwind in het noorden van het Zuidereiland. Onderweg veel regen en wind, we willen hoe dan ook aan de wandel en trotseren de kou. We worden beloond met een prachtige woeste kust met veel aangespoeld drijfhout. Na nog wat kilometers bezoeken we de Pancake Rocks, weer zoiets bijzonder.

Zoveel moois en een 'vreemde' Kerst

Ondertussen zijn we al weer ruim een week verder. Op de een of andere manier ontbreekt het ons aan tijd, we hebben geen bereik of gewoon geen zin...

Het was een super ervaring daar in de onderaardse donkere grotten, een helm met een lichtje en dan maar enkel aan een touw diep afdalen door een nauwe kloof niet wetende wanneer je vaste grond voelt. Direct racen we razendsnel door aan een lijn en ook nu weer zonder licht, je ziet werkelijk niets en hoopt dat het 'einde' snel komt. Zonder te zien hoe diep het gapend gat onder je is, spring je met een autoband in het ijskoude water om vervolgens al glijdend de glowworms te bekijken...dat zijn echt rare diertjes. Uiteindelijk komen we uit bij een aantal watervallen maar om boven te komen moeten we klimmen en ons door nauwe kloven heen weten te werken.
Aan het eind van de dag zijn we gaar en willen niets liever dan slapen en aangezien het regent duiken we snel onder de wol.

De dag erna rijden we richting het noorden, we komen uit bij een prachtig plekje aan het strand.
Bas bedenkt dat we moeten sporten dus gaan we hardlopen op t strand...leuk hoor maar wat een uitputting. Het duiken daarna in de zee geeft wat meer voldoening en daarna opwarmen in de zon...

En zo gaan de dagen door, we vliegen in een uur naar Christchurch en nemen een taxi naar de B&B om twee dagen even niks te doen. Nou ja niks...we fietsen wat af en lopen kilometers achter elkaar om wat van de stad te zien. Een gondeltochtje door de rivier, een wandeling door een bloeiende botanische tuin is best leuk-mooi maar...het verwoeste stadsgedeelte door de aardbeving maakt veel indruk op ons. Bizar om te zien wat natuurgeweld met een stad kan doen, het doet Bas denken aan een oorlogsgebied.

Ondertussen is het Kerst geweest, toch?
Haha we hebben er niet veel van meegemaakt...het is echt raar om hier in de zomer mensen met een kerstmuts of hier en daar een versierde boom te zien. Af en toe schallen de christmas-songs rond je oren maar verder...t is heet hier en na een dienst in een mooie kerk rijden we naar een schiereiland buiten de stad Dunedin om daar te picknicken en van de zee te genieten. Ook hier is het water ijzig koud maar als echte Hollanders trotseren we dit en dartelen we eventjes rond om daarna weer op te warmen.

En weet je wat nu zo heel leuk is aan deze vakantie, we hebben al meerdere malen dolfijnen en zeeleeuwen ontmoet, zomaar spontaan tijdens een wandeling of onderweg langs een verlate zee. Je komt in een uur soms maar twee auto's tegen, het is hier zo heerlijk rustig dat de dieren er blijkbaar ook van genieten. En het is zooooo bijzonder om naast je springende dolfijnen te zien, ze lijken je te willen vermaken. Dat zijn voor ons echte kadootjes!!

Nu zitten we in Te Anau morgen hopen we een bezoek te brengen aan de Milfourd Sounds, dit moet veel op Noorwegen lijken (fjorden enzo). Speciaal daarvoor hebben we een soort stick gekocht om ons te weren voor de vreselijk vervelende sandfly, die er op wachten om mensen leeg te zuigen....grrr

De eerste week!

Na een week eindelijk even 'tijd' om jullie te laten weten hoe het met ons gaat.

De eerste twee dagen in Auckland waren er van het bijkomen.
Na een citytrip besloten we met de ferry over te steken naar Devonport, de oudste en mondainste wijk van Auckland. Tijdens de ferry tocht kwam Dien erachter dat ze haar shirt was verloren, de stuurman van de ferry gaf deze een half uur later weer in haar bezit.
Vervolgens 'vergat' ze haar jasje bij het bedrijf waar we een retro-tandem hadden gehuurd en daarna wistte ze de leukste foto's van deze tocht!
Het lag vast aan het warme weer en de lange vliegreis.

De volgende dag komen we in 'het bezit' van de yellow van!
Wat een geweldig ervaren...we voelden ons weer een met de Volkswagen.
Ze kreunt, piept en zucht maar brengt ons overal naar toe. De tocht brengt ons langs weelderige heuvels en prachtige vergezichten, wat een land! Alles staat in groei en bloei en we roepen en wijzen om beurten naar al het moois wat we tegen komen.

In de Bay of Island (Russell) gaan we op pad. We volgen een alternatieve tocht die ons voert langs grillige rotsen, en ploeteren door het mulle en warme zand. Omdat Bas volgens commando-wijze denkt te weten het hele (verlaten) schiereiland te kunnen omlopen stappen we dapper door. Na driekwart moeten we onverhoopt terug omdat de vloed toch wel heel snel opkomt en het klimmen niet langer mogelijk is.
Dien ziet zichzelf de nacht al doorbrengen op een rotspunt en loopt harder dan ooit.
Op de weg terug worden we belaagd door een groep aalscholvers (zie foto).

De dag er op gaan we 'zeilen', wat is dat een heerlijke manier van leven.
Het ene moment genieten we van springende dolfijnen en duikende zeevogels op zoek naar vis om dan weer 'hands on' te gaan om de zeilen te hijsen of overstag te gaan.
Na wat tips en tools draaien we zelf aan het grote rad en varen behendig tussen de eilanden door.
Ondertussen schijnt het zonnetje volop, onze neuzen zijn vurig rood en de oorschelpjes lijken te branden...nog meer smeren, dit is wat anders dan de Zeeuwse zon!

We vervolgen de weg naar Ahipara en bespreken in de avond onze plannen. Tot onze schrik komen we nu al tijd te kort, dit doet ons besluiten onze plannen aan te passen.
We willen hoe dan ook niet hoeven te haasten maar willen vooral genieten van de rust en van elkaar. Een hele dag rond trekken met het campertje lijkt aantrekkelijk maar is niet wat we willen.

Ondertussen zijn we aangekomen in Waitomo maar niet voor we de (op een na) grootste, dikste en langste boom (kauri) van de wereld hebben gezien. Wat een geweldige natuur, van zo'n boom word je stil!
Op de camping drinken we wijn, tikken we een verhaaltje, genieten we van de zon en elkaar...en maken jullie een beetje jaloers.

Huiswerk voor jou: google: the legendary Black water rafting
Our plans for tomorrow are the Black abyss, the ultimate caving adventure.

Bas&Dien

Wat een reis...

...zzzzz na 12 uur te hebben geslapen zijn we eindelijk weer een beetje inzetbaar.

Het was een vlucht vol 'spanning', dit begon al op het station. We hadden onze koffers tijdelijk opgeslagen en gingen een hapje eten. Bij terugkomst bleken de kaartjes zoek en konden we niet meer bij onze spullen. Vervolgens werd mijn simkaart geblokt en kon ik geen gebruik meer maken van mijn mobiel omdat ik mijn code niet meer wist.

Vervolgens kwamen we aan in Singapore waar we een stop-over hadden. In deze tijd zouden we de stad gaan verkennen. Echter dit werd een vorm van slaapwandelen omdat we zo brak waren van de vliegreis. In Singapore was het ook nog eens heet en vochtig daar waren we niet helemaal op ingesteld. Als echte zwervers hebben we een dutje in het park gedaan, de big shoppinghal, die je er overigens in grote getale tegen komt, maakten ons niet blij.

Na weer 10u vliegen kwamen we uiteindelijk aan in Auckland. Bij de douane werden onze koffers gelicht. Omdat DINY zo eerlijk was vol overgave te vermelden dat we bergschoenen bij hadden, kregen we een waar "gestapo" onderzoek. Elke kier, in de schoenen, werd tot in detail bekeken en met een speciaal middel ontsmet. Maar ook hier helpt vrolijk lachen naar de Nieuw Zeelandse Marechaussee en mochten we na 15 minuten, natte schoenen in een plastic zak, verder het land in...

Eindelijk kwamen we in het hotel aan, waar we na een heerlijke douche de stad in trokken.
Het meest fijne was het weer, heerlijk een zonnetje, blote armen en leuke mensen. Maar ach, die blijheid van ons duurde maar kort...na 1 biertje vielen we vervolgens bij de Indier in slaap.
Terug naar het hotel, om 20u lagen we, om 08u werden we wakker van de zon!!

Welkom Nieuw-Zeeland, we're coming!!